Her gece yatağa girip ışıkları söndürünce seni anıyorum,
içimden geçiriyorum yaşadıklarımızı İzel'den "Ah Yandım Allah'ım"
eşliğinde. Yanmak neymiş anlıyorum işte o zaman. İçin için yanmak, derin derin
yanmak ve kalbin sıkışması, gönlün daralması, nefesin tıkanması, gözlerin
dolması ve bir iç çekiş ama öyle bir iç çekiş ki... Sonra seninle rüyalarda
buluşmak. Koşmak peşinden "beni bırakma" diye o duru mu duru rüyada.
Ne riya var o rüyanın içinde ne de başka türden bir leke. Sadece ve sadece kavuşmak
sana ama her nasıl olursa; dost, arkadaş... Yeter ki sana ulaşayım da, yeter ki
yanında olayım da. Çünkü yalnızca senin yanında iken...
Sen ki gözlerime dolan ama yanağımdan süzülemeyen
gözyaşımsın. Vodka, şarap, cin içtiğimde hüngür hüngür ağlamam işte o
gözyaşlarının birikmesindendir. Çok özledim seni. Sesini duymayalı 3 ayı geçti,
yüzünü görmeyeli 5 ayı buldu. Telefonumdaki yegâne resmin yetmiyor hasret
alevini söndürmeye.
